Afedersiniz kısmet / Okan Üstünkök

AFEDERSİNİZ KISMET

Bahçıvan kadrosuna atananlar arasında adım var mı diye o gün orman fidanlığının kapısında asılı listeye bakmak için Saray Muhallebicisinde her zamanki sabah keyfimden bile vazgeçip Horozköy’e  gelmiştim.  Uzun süredir afedersiniz işsizdim. Çünkü babam bana bir türlü iş bulamamıştı. Zaten hayatım boyunca sağ olsun adamın pek hayrını görmedim.   Sağ
olsun demek biraz yersiz oldu, babam öldü gitti  ama, afedersiniz ağız alışkanlığı işte. Ne diyordum? Ha,  adamın pek hayrını görmedim. Ondan kalma hepi  topu bir ev var. Öyle yalı, köşk, lüks, müks bir şey değil yani. Nerede ?  Nohut oda bakla sofa, afedersiniz kıç kadar. Taş çatlasa üç yüz, hadi bilemedin dört yüz metrekare. Mecburen oturuyorum.  Evet, yeri fena değil, eh işte, koru içinde,  ağaçlık falan da ama  onunla iş bitmiyor ki. İnsanın yığınla başka gereksinmesi, yıllardır alıştığı şusu busu, afedersiniz içkisi sıçkısı  oluyor. Sözüm ona baba olacak ama bunları hiç düşünmedi adam. Neymiş? Eğitimime  katkıda bulunmuşmuş. Afedersiniz marifet sanki! 

Devamını ve yazarın diğer yazılarını Okan Üstünkök  sekmesinde bulabilirsiniz.

Çok Acı Bir Kayıp / Okan Üstünkök

 

ÇOK  ACI  BİR  KAYIP                                                 

         (EGECE ÖYKÜLER  3)

Benim adım İrecep. Yurtdışında çalışeyyom. Ne iş yaptıımı sormayıverin gaari. Niden deesen burda işlee heç de herkeşin bildiği gibi deel emme idare edip gideyyoz işte. Gelmişiz buree bikez. Netcez başka ? Neese tahsil durumunu bakaasan heç olmazsa mayışım bol. Sikorta neyim de bayaa eyi. Onun haricindeki vaziyetse eh işte şöölü böölü. Şinci bak, siz yabancı sayılmaanız onunçün deyveceem emme aramızda gaasın. Melmigette ana-baba dışında hısım akraba takım taallukat ühüü gani allaa...

Yazarın bu öyküsünü ve diğer yazdıklarını üstteki İsim sayfasından bulabilirsiniz....

Ersin Arısoy Güzelleme / Okan Üstünkök

 

GÜZELLEME

 Ersin Arısoy (Amca)

1960-70 onyılının ilk yarısında ODTÜ Mimarlık Fakültesinde öğrenci olanların paylaştıkları

farklı bir ortak alt-kültürden sık sık söz edilir. Farklılık büyük oranda 1960-63 arasını

TBMM inşaatının eski şantiye bina ve barakalarında geçirmekten, sonra da yeni

yerleşkedeki fakülte binasının ilk kullanıcıları olmaktan kaynaklanıyor olmalı.

O paylaşım içinde Ersin Arısoy’un çok ama çok özel bir yeri var. Kendisi çoğumuzun

sadece öğrencilikte değil, sonraki yıllarda da en yakın dostu olmayı sürdürdü.

Herbirimizin gerek ortak gerekse özel anılarımız yığınla.

Ersin’in ODTÜ ve öncesindeki kendi öğrencilik döneminden özel ve özel olduğu kadar da

gerçek bir anı / öyküsü ise blogda Sarı Gocuklu Güzel başlığıyla yer alıyor.

Öyküde adı geçenlerden yitirdiklerimiz çok. Sarı Gocuklu Güzel Hem onları hem de sevgili

Amca’mızı özlemle ve güzelliklerle anmamıza vesile olsun mu olsun.

Okan Ü

60. sokakta aşk / Puna Pamir Endem

  60.sokakta aşk    

  Yıl 2001

     Herhangi bir gün, herhangi bir sokakta yürürken yanınızdan geçip giden insanlara dikkatle bakın. Bunlar arasında kendilerini şeffaf hapishaneler içine kapatarak yaşamayı seçen ne kadar çok insan olduğunu hayretle göreceksiniz. Bu insanlar, yüreklerini dış dünyanın tüm uyarıcılarına kapatmış, bedenleri ile var oldukları ortamları beyinleri ile yaşamayı istemeyecek kadar ruhsal yalnızlığı seçmiş insanlardır. Onların, kendileri ve sizin hakkınızda ne düşündüğünü, geçmişlerinde neler olup bittiğini ve içinde bulundukları anı nasıl değerlendirdiklerini hiç bir zaman tam olarak bilemezsiniz. Çünkü onlar, sizinle konuşsalar bile, günlük hava durumuna ilişkin yorum yapmanın dışında başka bir konuya değinmek istemediklerini hemen belli edeceklerdir.

             Büyük ihtimalle, geçmişlerinde yaşadıkları ve içlerine canlı canlı gömmek zorunda kaldıkları duygusal bir olayın acısı, başka insanlarla bağlarının kopmasına sebep olmuş ve onları şeffaf hapishanelerini seven insanlar haline getirmiştir.

Bu öyküyü ve Yazarın diğer ötkülerini "Puna Pamir Endem" sekmesinden  okuyabilirsiniz.

Hayali Arkadaşım Nako

HAYALΠ  ARKADAŞIM  NAKO

                                                  bristol 28/6/2020

       yazıdaki bazı adlar gerçek ise de  bazılarındaki benzerlikler rastlantı olabilir

  Kimimizin çocukken  düşsel (hayalî)  arkadaşları olur, olmuştur. Adları da kendileri gibi uyduruktur  (pardon, uyduruk demeyelim de yaratıcı düş ürünüdür  diyelim). Birinin adını Marmuda koymuşuzdur, diğerininkini Alalu. Bir gün gelir, büyürüz, onlar  bize görünmez olur ya da artık biz görmeyiz. Gözden ırak olunca gönülden de ırak olurlar, unuturuz gider. Evde sırası gelir de eski anılar tazelenirken bazan konuşulursa aklımıza gelir onlar ama çocukluk yıllarımızın sisleri içinde çok da net değildirler. Şöyle bir gülümser, gene unutuveririz.  

    Bu öyküyü ve yazarın diğer yazılarını yukarıdaki "Okan Üstünkök" sekmesinden takip edebilirsiniz.