Pandemi Filan / A. Sönmez

 

 

Pandemi Filan…

 

Bu sabah kalktım, aynaya baktım: Ayna kırıktı…

(Fon müziğinde hüzünlü bir saksafon…)

İslam ülkelerinde ayna kırılınca, mutlaka bir İslam alimine sorulması ve bu hususta dini görüş ve tavsiye alınması gerekir. Siz halinizi anlatırken, muhterem alim hocafendi de elbette; “Ne halt ettin de aynayı kırdın ulan?” şeklinde ziyadesiyle kibar bir soru soracaktır. Vereceğiniz cevap, alim hocafendinin size vereceği tavsiyeye esas oluşturur.

Dedim ki; “Muhterem hocafendi, bu sabah ezanı ile beraber, sağ ayağımı yere basarak yataktan kalktım. Pencereden kuzey-doğu istikametine bakarken, saat 07:10 İstanbul uçağının, Kocatepe Camii Şerifi”nin en solda görünen minaresinin hizasını geçip geçmediğini ziyadesiyle merak ettim. Hemen pencereye yaklaştım fakat henüz ortalık zifir karanlık olduğu için uçak filan göremedim. Binaenaleyh, içim sıkıntıyla doldu. Saksıda duran Japon elmasının çiçeği soldu.”

“İki günden beri evde sular kesikti. Teyemmüm abdesti almak için temiz kum aramaya başladım. Aradığım temiz kumu, 550 metre ötedeki inşaat şantiyesinde buldum ama, sokaktan hızla geçmekte olan bir vapur yolumu kesti. Kesilen yerin mikrop kapmaması için sokağı eczaneye götürmenin caiz olup olmadığını düşünüyordum. Netice olarak, İslam ülkelerinde sokağa bir şey olmayacağına karar vererek koşmaya başladım. Eve geldiğimde sokak kapısını açık buldum. Oysa ben çıkarken kapıyı koyu bırakmıştım.”

(Bu kez fon müziğinde çok heyecanlı bir saksafon solo.)

“Telaş içinde bir odadan diğerine koşarken ayağım yemek masasının balkon tarafındaki bacağına takıldı. Havada çift perende atarak yere düşerken, düdüklü tencerenin sapına çarptım. Tencere bu darbenin etkisi ile havalandı ve duvarda asılı aynanın sol alt köşesine çarparak kırılmasına sebep oldu. Durum bu durum, alt kat bodrum.”

Muhterem hocafendi üzüntüsünden ağlamaya başlamıştı. Günlerden; mübarek sokağa çıkma yasağının üçüncü günüydü… Ben kafayı yemiştim.

Ahmet the Sönmez