Kara Kinaye / Hilmi Berk

 

KARA KİNAYE

 

 

Kar, sen ne yaptın

Yağdın buraya, bula bula

İstanbul’a

Halbuki yağsaydın

Her zamanki gibi

Kıra, meraya, tarlaya

Hatta Ankara’ya

Ne kimse kızardı sana

Ne de haberdin topluma

 

Oysa sen ne yaptın

Örterek çirkinlikleri

Giyerek beyaz gelinlikleri

O güzelim siyah arabaları

Kendin gibi bembeyaz yaptın

 

Ki o siyah arabalardaki adamlar

Ne rahattı sen olmasan

Rüzgar olmasa, yağmur olmasa

Hatta güneş olmasa

Biz olmasak demiyeceğim

Biz lazımız oysa

Olmaz isek biz, ne olur oylarımız sonra

 

Sen nereden çıktın be kar

Ne güzel lastiklerimiz kabak

Başımız arşa vararak

Dolaşıyorduk

Bu şehri dağıtarak

 

Sana mı kaldı be kar

Doğayı bize anlatacak

Büyüklerin başını ağrıtacak

Acizliğimizi bize hatırlatacak

Oysa sen tüm pislikleri kapatacak

Yılda bir bu şehri ağartacak

Bir amaçla geldin

 

Keşke hep gelsen

O siyah arabalardaki çatık kaşlı adamlar

Dönse tekrar çocukluklarına

O gençlik çağlarına

İstanbul’a ilk geldikleri

Ve pek de sevmedikleri

Yirmibeşli otuzlu yaşlarına

 

 

Kabak lastikli insanlar da

Hatırlasalar çocukluklarını

Delikanlılıklarını, gençkızlıklarını

Kayarken kasabalardaki tahta kızaklarını

Seninle nasıl oynadıklarını

Ama hepsi de tam seni unutmak isterken

Yaptın yine yapacağını tipiye dönüşürken

Ve bu büyük yağmayı, İstanbul’u örterken

 

Hilmi Berk

 

23.01.2004