Mutfak ve ben / Hilmi Berk

 

MUTFAK VE BEN

 

 Her şey birkaç yıl önce başladı, bütün suç mutfakta. Güzel bir gece idi, canım aniden sahanda yumurta yapmak istedi, istemez olsaydı. Bütün iyi niyetimle mutfağa girip, uzun aramalar sonunda yumurtayı buldum. Ama iş onunla bitmiyor, daha önce TV’de görmüştüm, yağ lazım bir de tava. Tavayı da sonunda buldum, tencereler gecenin bir saatinde bağımsızlıklarını ilan edip yerlerde yuvarlanarak kaçıştıktan sonra, onlara ne oluyor anlamadım. Yağ konusunu ise anlatmayacağım, belki bu konuda benim de biraz hatam olmuştur. Yağ neden duvar, yer, tavan üç boyutunda hareket ediyor bilmem ama yumurtayı ince kabuk içinde yaratana ne demeli, o sert kabuğu zar gibi ince yapmak da nesi? Neyse dolapta yedek yumurtalar varmış, bunu da arabanın stepnesi gibi dolaba yedek olarak konulmasından anladım.

 

Yumurtalara neden kullanma kılavuzu koymadıklarına bir anlam verememiştim. Dolaptaki son yumurtayı başarı ile kırarken artık bir uzman olarak kullanma kılavuzuna gerek olmadığını iyice anladım, diğer acemi yumurtalar yağı örnek alıp üç boyuta homojen olarak yayıldıktan sonra. Sonunda gerçek bir aşçı olduğumu biliyordum artık. O son değerli yumurtam da kavrulmamış olsaydı. Yine de çok lezzetli idi. Buraya kadar normal, her uzman aşçının yaşadığı olay.

 

Esas temizlik faslı geldi ki mutfak iyiden iyiye hır çıkardı, ben de başından aşağıya geçirdim çamaşır suyunu. Mutfaktan birkaç saat sonra çıktığımda savaş alanları, hain mutfağın yanında tatil yöresi kalırdı. O menfur olaydan sonra mutfağın yanından geçerken, ben koridorun karşı köşesine sığınıyorum, mutfak da kapısını kapatıp, balkona doğru ürkmüş kedi gibi bombe yapıyor.

 

Hilmi Berk