Sen Hanamıza Gelende / Sadık

Benim bir öyküm, Komşumuzda yaşanan insanlık dramına ithaf....

 

“Bugünü iple çekirdim. Günlerden Car-ı şembe, haftanın dördüncü günü ola. Bugün Adli Tıp’dan vereceklerini söylediler bene gızımın cansız bedenini. Allah razı ola onlardan. Söylemesi zor hem de çok zor. Allah vermişti onu, Allah aldı yanına dersem, bilirem ki softaları sevindirirem. Her nasıl olursa olsun, bu onun gaderidir, gader mutlak tecelli ider, dersem eger, özümü inkâr idip, öz canım incitirem. Katlettiler gızımı sebepsiz buna gader denir mi?” Adam halı seccadenin üstünde secde ederken seccadeyi tanıdı. Bunu kızı on, on iki yaşlarındayken kendi başına tezgahta dokumuştu. Onu hatırladı. Gözleri doldu,  başı secdede mırıldanarak ölenin arkasından içten gelen bir ağıta başladı.

Devam için

Mi? / Okan Üstünkök

mi  ?

                 ekim 2010 datça

 

“güzel öldüler”  dendi maden işçileri için …

 

görmeyen gözlerim  kara

zonklayan şakaklar kara

kömür kara bahtlar kara

                 damarlar da kara damar da

saat dersen zaten hep karanlık burada

             avuçlarda uyunmamış uykular 

çökecek çatlaklarda damla damla sular

   sularda  vakitsiz ölenlerimizin

                nakitsiz ölenlerimizin 

gereksiz gecikmesiz 

dileksiz  dilekçesiz ölenlerimizin 

belki yanarak belki kavrularak belki ne olduğunu bile bilmeyerek

kuytuları tutmuş köşelere kurulmuş tepelere konmuş umursamazlıklardan

ölenlerimizin ölenlerimizin senelerdir ölenlerimizin

düğümlenir  hıçkırıksız  acısı 

son solukların cansız sancısı

derinden derinliklerden  

usul usul  belli belirsiz  ve ümitsiz çırpınışlar

yürekleri delerek

yürekleri deler

yürekleri del

yürekler 

yürekle

yürek

yüre

y

 

 

                

 

Fındık Kabuğuna Sığar /O. Üstünkök

 FINDIK  KABUĞUNA SIĞAR

HAN KAPISINDAN GEÇMEZ

  Çocukluğumun ve gençliğimin  bir kısmı Karagümrük’te geçti. O nedenle Cevat Hocam’la hemşehri sayılırsam da yollarımız orada kesişmedi, kesişemezdi....

Devamı için...

Dostlar, Kardeşler,

Son bir kaç hafta içinde  üstü üste gelen kötü, acı haberler içimi dağladı.  Okuldaşımız  Doruk Pamir’in kardeşi, can dostum Ahmet Duru Pamir, arkasından bir başka kardeşim, sınıfdaşım, yoldaşım Murat Balamir, ve en son da hepimizin bildiği, sevdiği, saydığı Hocam, Ustam, Ağabeyim Cevat Erder beni/bizi bırakıp gittiler.

Cevat Hocam için Mimarlar Odası geçen yıl onun doğum gününe yetiştirdikleri bir anı kitabı oluşturmuştu. İçinde benden de bir pasaj var.  Blog ‘a katkıda bulunanların hepsi, belki izleyenlerin de bir kısmı,  Cevat Hocam’la yolları kesişmiş olanlardır sanıyorum.   O yüzden, uygun göreceğiniz varsayımıyla, Blog’a yüklenmesi için  pasajın tamamını, kitapta yer aldığı gibi,  iletiyorum. Hocam başta olmak üzere tüm yitirdiklerimiz ben/bizler yaşadıkça anılarımızda yaşasın diyedir. Elimden gelen bu.

Sağlıkla, sevgiyle, dostlukla,

O. Üstünkök