Zamanın ruhundan payımızı alamadık
Ne güzeldi zamanı kendimize uydurduğumuz günler. "Gerisinde kalmayalım..." diye zamana uymaya başlayınca zamanımız daraldı.
"Rahat yaşamak istiyorsan sürüde kal” buyurmaz olaydı Nietzsche'nin Zerdüşt'ü.. Tüfek icat oldu mertlik bozuldu gibisinden, “Zamanın Ruhu” ile uyuşmaya başladığımızda sigortalar attı. Tuz ruhu değil ki bu zamanın ruhu. Kendine uyduruyor, hemen kendi kurallarını dayatıyor insana. Camus, Sartre vb.,yol fenerlerini kapatıp, “Sen sen ol ruhunu zamana teslim etme” öğütlerine kulak asmayınca yol ayrımından sağa dönmüş buluyor kendini kişi. “Kişi”lik yerini “Uyumlu Vatandaş"lığa bıraktığında, akıntı çağanozu gibi kapılıp gidiyorsun girdaba.