Her taraf yıkıntı, her
taraf toz
boğazımıza kadar moloz
Göz oldu gözü görmez.
Ciğerlerimizde tükenen
havamız
Patlayan gözler, sağır olan
kulaklarımız.
Yaşamakla ölüm arasında gidip geliyoruz.
Kabil öldürürken Habil’i
Bakakalan Cennetlik Adem’in
ve onlardan gelenlerin
Birbirini asırlarca yiyenlerin
dünyasında yaşıyoruz.
Boyunlarında yağlı kement
ile
sürüklenen insanlık,
Askerler ve o giydikleri acayip kılık
Bu dünyadan gidene
kadar yıkılıp,
bütün suç biz çocukların,
itiraf ediyoruz.